(Ciekawa) historia

Gdybym postanowiła zrobić serię badań statystycznych wśród społeczeństwa, zapytując o ich najbardziej znienawidzony przedmiot w szkole, prym wiodłyby z pewnością dwie nauki: matematyka oraz historia. Komu chce się przecież spędzać długie godziny nad zbiorem zadań, zastanawiając się, czy w danym przykładzie powinno być wykonane całkowanie, czy też może różniczkowanie? Z kolei w tym drugim przypadku... co i gdzie postanowiono; Rapallo, Locarno... Wersal? Bezpośrednie i pośrednie czynniki wpływające na Wybuch Pierwszej Wojny Światowej? Kto z kim i o co się w końcu kłócił?

W nienawiści do tych dwóch dziedzin nauki można jednak doszukać się dość rozbieżnych przyczyn. Jeżeli chodzi o matematykę - cóż, są ludzie rodzący się umysłami ścisłymi i wielu z nas, "zwykłych śmiertelników" nie jest w stanie tego przeskoczyć. Jest w tej dziedzinie pewien nieosiągalny poziom, który osiągnąć mogą tylko maksymalnie skupione jednostki, które nie tyle, że mają zamiast mózgu wielofunkcyjny, naukowy kalkulator, ale jeszcze używanie go sprawia im istotną przyjemność. W kwestii historii - jak dla mnie to, wybaczcie, czyste lenistwo. Był w moim życiu czas, że wykazywałam się owym lenistwem i historii przetrawić nie mogłam. Doskonale więc wiem, jakie wytłumaczenia stosują wszyscy historyczni-ignoranci. "Do niczego mi się to w życiu nie przyda"; "plączą mi się daty i nazwiska, trzeba je kuć na pamięć"; "kogo interesuje w którym roku rozpoczęła się Wojna Secesyjna?" - wymieniać można w nieskończoność, jak to wszelakiego rodzaju wymówki. W tej chwili jednak mogę z pełną świadomością swych słów nazwać się pasjonatką historii - zastanawia Was, skąd ta nagła zmiana?

The Borgias (Lucrezia and Cesare), season 2

Przełom miał miejsce za czasów gimnazjalnych. O nieludzkiej głupocie, która kierowała autora pomysłu rozdzielenia podstawówki i liceum czymś takim, można by napisać sto oddzielnych postów. Mam jednak nadzieję, że rozumiecie, co mam na myśli pisząc przeciętne gimnazjum. W przeciętnym gimnazjum spotkać możemy przeciętnych uczniów - a "przeciętny" jest określeniem niestety często wymienianym na lekko przygłupi. Nasza pani profesor (po dziś dzień jestem wdzięczna tej niesamowitej kobiecie za rozbudzenie we mnie historycznych pasji) nie miała w zwyczaju stresować nikogo wyrywaniem do odpowiedzi "pod tablicą", jednak często rzucała pytanie w klasę, a gdy nikt (oprócz mnie) nie sygnalizował znajomości odpowiedzi uniesioną dłonią, zwykła wskazywać losowego nieszczęśnika. Któregoś razu, podsumowując serię lekcji na temat Drugiej Wojny Światowej, zażartowała, iż ma nadzieję, że nikt już nie ma wątpliwości kto w owym konflikcie odniósł zwycięstwo. Widząc jednak niemrawe spojrzenia większości uczniów, kobieta wytypowała jedną z przeciętnych uczennic do stwierdzenia, kto wygrał rzeczoną wojnę. I chociaż na lekcjach pani profesor zawsze panowała grobowa cisza płynąca z szacunku do jej wiedzy i talentu do jej przekazywania - ten jeden raz wybuchnęłam głośnym śmiechem, gdy rozbrzmiała odpowiedź przeciętnej uczennicy polskiego gimnazjum: Niemcy, prawda? Mniej więcej od tamtej pory zaczęłam dostrzegać, gdzie leży riposta, na wspomniane "historia mi się do niczego w życiu nie przyda". Otóż przyda ci się, chociażby po to, żeby nie palnąć takiej bzdury. Im więcej słuchałam o tym, że Jan Gutenberg wynalazł pismo, a Michał Anioł był bohaterem jednej z biblijnych ksiąg, tym bardziej sama zagłębiałam się w historii - nie dla ocen, czy "podlizania się" ulubionej nauczycielce - wyobraźcie sobie, że wyłącznie dla zwiększenia własnej wiedzy i "obycia". I nie chodzi nawet o to, żeby każdy był w stanie wyrecytować dzienne daty co, kiedy i gdzie dokładnie miało miejsce do dwóch tysięcy lat wstecz. Ja sama mam swoje ulubione zagadnienia i epoki, do których nie należy na przykład średniowiecze na Ziemiach Polskich - bez bicia więc przyznaję się, że nie podam dokładnych lat władania Łokietka, chociaż śmiem zwać się pasjonatką historii. Od dzisiejszych ludzi oczekuję absolutnego minimum zainteresowania, ponieważ z przerażeniem odkrywam, że coraz więcej nastolatków nie odróżnia Bitwy Warszawskiej od Powstania Warszawskiego, oraz nie jest w stanie określić, w którym roku Polska odzyskała niepodległość (dobrze, jeżeli chociaż wiedzą, że było co odzyskiwać). Na koniec zdradzę Wam więc mój klucz do sukcesu - nie można historii uczyć się na słynnej zasadzie "3-ech Z-et" ("zakuć, zdać, zapomnieć"), a należy to robić dla siebie - wtedy sukcesy przyjdą same :) 

Iggy Pop and the Stooges - I Wanna Be Your Dog